Crawler-transporter został zbudowany na początku 1965 roku na potrzeby programu Apollo, gigantyczny pojazd gąsienicowy, służący do przewożenia w obrębie kosmodromu rakiet i wahadłowców.
Firma Marion Power Shovel Company zaprojektowała i stworzyła dwa specjalne pojazdy gąsienicowe o długości 40 m, szerokości 35 m i zmiennej wysokości 6-8 m, ważące 2721 ton. Ich główny napęd stanowiły dwa potężne szesnastocylindrowe silniki diesla (od 2003 roku używane są nowocześniejsze silniki ALCO 251C o mocy 2750 KM każdy), zasilające cztery generatory o mocy 1000 kW.
Dodatkowo Crawlery posiadają dwa generatory o mocy 794 kW odpowiedzialne za systemy pomocnicze (w tym bardzo dokładny system pozycjonowania oraz stabilizujący) oraz dwa o mocy 150 kW do zasilania sterówki. Zużycie paliwa wynosi około 296 litrów na 1 km, a prędkość maksymalna 1,6 km/h z ładunkiem i 3,2 km/h bez ładunku. Każdy z pojazdów ma 8 gąsienic po dwie w czterech wózkach, składających się z 57 ogniw każda.
Początkowo udźwig wynosił 5400 ton, ale w toku modernizacji wzrósł do 8200 ton. Obsługę pojazdów stanowi 30 inżynierów odpowiadających za sterowanie crawlerami, oraz pilnujących stabilności transportowanych rakiet i promów. Koszt ich budowy wyniósł 14 mln dolarów (aktualnie około 109 mln dolarów) za sztukę. Oba pojazdy otrzymały nieoficjalnie nazwy Hans i Franz.