Historia i Tajemnica

Okręt Podwodny Surcouf

Tajemnica Francuskiego Okrętu Podwodnego.

W annałach historii marynarki wojennej niewiele jednostek wzbudziło tyle emocji, co francuski okręt podwodny Surcouf. Nazwany na cześć legendarnego korsarza Roberta Surcoufa, ten ogromny okręt podwodny nie tylko był cudownym osiągnięciem inżynierii, ale także symbolem francuskiej innowacyjności w dziedzinie marynarki wojennej. W tym artykule zgłębimy fascynującą historię Surcoufa, badając jego konstrukcję, misje, tajemnicze zniknięcie oraz trwałe dziedzictwo.

Okręt powstał w czasach wielkich zawirowań w Europie. Były to lata 20. XX wieku, a świat wciąż dochodził do siebie po zakończeniu I wojny światowej. Francja, zdeterminowana, by odbudować swoją morską potęgę, podjęła ambitny projekt budowy okrętu podwodnego, który miał być świadectwem jej morskiej potęgi.

Surcouf wszedł do służby w 1934 roku i został przydzielony do 2. Dywizjonu Okrętów Podwodnych. W ciągu następnych kilku lat brał udział w różnych ćwiczeniach i patrolach, demonstrując swoje możliwości jako potężny zasób marynarki wojennej. Jednak jego najważniejsza próba miała dopiero nadejść wraz z wybuchem II wojny światowej.

Z wybuchem II wojny światowej misje Surcoufa nabrały nowego znaczenia. Jego zadaniem było patrolowanie Atlantyku, zabezpieczanie ważnych szlaków morskich oraz zakłócanie transportu morskiego wroga. Niektóre z godnych uwagi momentów w wojennej służbie Surcoufa to:

  • Ewakuacja Dunkierki (1940): Surcouf odegrał kluczową rolę w ochronie brytyjskich okrętów ewakuujących wojska z Dunkierki, odpierając ataki niemieckich samolotów i U-bootów.
  • Atak na Altmark (1940): Surcouf w odważnym manewrze zaatakował niemiecki statek Altmark, który transportował brytyjskich jeńców. Udana operacja przyniosła Surcoufowi brytyjski Order Służby Wybitnej.
  • Patrole transatlantyckie: Surcouf przeprowadzał patrole transatlantyckie, przechwytując statki Osi i neutralne jednostki podejrzane o przewożenie kontrabandy.

W miarę jak II wojna światowa nabierała tempa, Surcouf znalazł się uwikłany w jedną z najbardziej zagadkowych tajemnic w historii marynarki wojennej. W lutym 1942 roku, podczas misji na Karaibach, okręt zniknął bez śladu. Teorie na temat jego losu, od przypadkowego zatopienia przez przyjazny ogień po kolizję, są różnorodne, ale prawda pozostaje nieuchwytna.

Galeria

Surcouf nie tylko imponował uzbrojeniem, ale także swoim wyglądem, który przywodził na myśl krążownik. Jego masywna sylwetka, z dużym nadbudowaniem i widocznymi działami pokładowymi, sprawiała, że wyróżniał się spośród innych okrętów podwodnych. Taki wygląd podkreślał jego zdolności bojowe i sugerował, że jest jednostką zdolną do prowadzenia walki na powierzchni, co było nietypowe dla okrętów podwodnych tamtego okresu.

Dane Techniczne:

To, co wyróżniało Surcoufa spośród innych okrętów podwodnych tamtych czasów, to jego ogromne rozmiary i potężne uzbrojenie. Został zaklasyfikowany jako krążownik podwodny, co oznacza, że był przeznaczony do skutecznego prowadzenia walki na powierzchni. Oto niektóre z jego kluczowych specyfikacji:

  • Długość: 111 metrów
  • Wyporność: 3 168 ton (zanurzony)
  • Uzbrojenie: 8-calowe (203 mm) działa pokładowe, torpedy oraz działa przeciwlotnicze
  • Prędkość: 18,5 węzła (zanurzony)
  • Załoga: Około 130 oficerów i marynarzy

Uzbrojenie Surcoufa

Siła ognia była imponująca jak na tamte czasy, co czyniło go jednym z najpotężniejszych okrętów podwodnych ówczesnej epoki. Oto szczegóły jego uzbrojenia:

  • Działa pokładowe: Surcouf był wyposażony w dwa 8-calowe (203 mm) działa pokładowe, co było niezwykłe dla okrętu podwodnego. Działa te mogły skutecznie ostrzeliwać wrogie jednostki nawodne, zapewniając wsparcie artyleryjskie na dużą odległość.
  • Torpedy: Okręt posiadał także wyrzutnie torped, które umożliwiały mu atakowanie zarówno statków nawodnych, jak i innych okrętów podwodnych.
  • Działa przeciwlotnicze: Surcouf był wyposażony w działa przeciwlotnicze, co pozwalało mu na obronę przed atakami z powietrza.
  • Samolot zwiadowczy: Na pokładzie Surcoufa znajdował się także mały samolot zwiadowczy, który mógł być używany do rozpoznania przed przeprowadzeniem ataku.

Oprócz imponującego uzbrojenia, Surcouf był wyposażony w kilka unikalnych cech i systemów, które czyniły go wyjątkowym wśród okrętów podwodnych tamtych czasów:

  • Hangar na samolot zwiadowczy: Surcouf posiadał hangar, w którym przechowywano mały samolot zwiadowczy Besson MB.411.
  • Pokład przystosowany do lądowania samolotu: Na rufie okrętu znajdował się specjalny pokład przystosowany do wodowania i wyciągania samolotu zwiadowczego. Był to unikalny element w konstrukcji okrętów podwodnych tamtych czasów.
  • Zasobniki na torpedy: Surcouf miał wewnętrzne zasobniki, które mogły pomieścić do 14 torped, gotowych do natychmiastowego użycia w ataku na wrogie jednostki.
  • Pojemne zbiorniki na paliwo i zaopatrzenie: Okręt posiadał duże zbiorniki na paliwo, co umożliwiało mu odbywanie długotrwałych patroli transoceanicznych bez potrzeby częstego zawijania do portu. Ponadto, duże magazyny na zaopatrzenie zapewniały możliwość długich operacji na morzu.
  • Pomieszczenia załogi: Surcouf był zaprojektowany tak, aby pomieścić około 130 oficerów i marynarzy. Okręt był stosunkowo przestronny jak na jednostkę podwodną, co miało na celu zapewnienie lepszych warunków życia podczas długich misji.
  • Centrala sterowania: W centrum okrętu znajdowała się zaawansowana centrala sterowania, wyposażona w najnowsze systemy nawigacyjne i komunikacyjne dostępne w latach 30. XX wieku. Dzięki temu Surcouf mógł efektywnie koordynować swoje działania bojowe i patrolowe.
  • Systemy hydroakustyczne: Okręt wyposażono w nowoczesne jak na tamte czasy systemy hydroakustyczne, które służyły do wykrywania innych jednostek podwodnych oraz nawigacji w zanurzeniu.

Ten zestaw uzbrojenia sprawiał, że Surcouf był wyjątkowo wszechstronny jak na okręt podwodny, mogąc prowadzić działania zarówno na powierzchni, jak i pod wodą, a także realizować różnorodne misje bojowe.

Załoga Surcoufa

Załoga Surcoufa była starannie dobraną grupą oficerów i marynarzy, przeszkolonych do obsługi tego wyjątkowego i skomplikowanego okrętu podwodnego. Oto kilka szczegółów dotyczących załogi:

  • Liczebność załogi: Okręt był zaprojektowany, aby pomieścić około 130 osób. Była to stosunkowo duża liczba jak na okręt podwodny, co wynikało z jego wielkości, złożoności systemów oraz wielozadaniowości.
  • Oficerowie i marynarze: Załoga składała się z doświadczonych oficerów oraz marynarzy. Oficerowie byli odpowiedzialni za nawigację, dowodzenie, obsługę zaawansowanych systemów bojowych i komunikacyjnych, a także za ogólne zarządzanie okrętem. Marynarze obsługiwali maszyny, uzbrojenie, systemy nawigacyjne oraz dbali o codzienne funkcjonowanie okrętu.
  • Specjaliści techniczni: Na pokładzie znajdowali się także specjaliści techniczni, odpowiedzialni za utrzymanie sprawności skomplikowanych systemów okrętowych, w tym maszynowni, systemów hydraulicznych, elektrycznych oraz uzbrojenia.
  • Zadania załogi: Załoga była podzielona na różne zespoły, z których każdy miał przypisane konkretne zadania, takie jak operacje bojowe, nawigacja, obsługa torped, dział pokładowych, a także samolotu zwiadowczego. Każdy członek załogi musiał być wszechstronnie wyszkolony, aby móc skutecznie pełnić swoje obowiązki, szczególnie podczas długich misji bojowych na pełnym morzu.
  • Warunki życia: Warunki życia na pokładzie były stosunkowo przestronne jak na okręt podwodny, co miało na celu zapewnienie wyższej jakości życia załogi podczas długich patroli. Załoga miała dostęp do podstawowych udogodnień, takich jak miejsca do spania, jadalnia oraz pomieszczenia rekreacyjne, co było istotne dla utrzymania morale na wysokim poziomie.
  • Rotacja wacht: W ciągu operacji na morzu, załoga pracowała w systemie rotacyjnym, z podziałem na wachty, aby zapewnić ciągłą gotowość bojową i sprawne działanie okrętu.

Załoga Surcoufa była kluczowym elementem jego efektywności jako jednostki bojowej. Ich umiejętności, doświadczenie i zaangażowanie pozwalały na maksymalne wykorzystanie zaawansowanych technologii i systemów okrętu, czyniąc Surcouf wyjątkowym narzędziem francuskiej marynarki wojennej.

Wpływ i Dziedzictwo

Dziedzictwo Surcoufa trwa nie tylko w jego mistyce, ale także w jego wpływie na projektowanie okrętów podwodnych i działania wojenne. Udowodnił potencjał krążowników podwodnych w walce nawodnej, wpływając na rozwój kolejnych klas okrętów podwodnych. Jego wyczyny wojenne i odważne działania uczyniły go symbolem francuskiego heroizmu morskiego.

A co do samej tajemnicy zaginięcia Surcoufa wciąż jest przedmiotem spekulacji, a różne teorie, od przypadkowego zatopienia przez sojuszniczy ogień po kolizję, nie wyjaśniają jednoznacznie jego zaginięcia. Tajemnica okrętu pozostaje nierozwiązana.

Youtube

Warto też zobaczyć!

Komentarze:

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments