T249 Vigilante był amerykańskim prototypowym samobieżnym systemem przeciwlotniczym z lat 60. XX wieku. Został opracowany przez firmę General Electric i wyposażony w potężną sześciolufową armatę kalibru 37 mm o napędzie elektrycznym. Broń ta działała na zasadzie Gatlinga, czyli używała kilku luf, które obracały się podczas strzelania, co pozwalało na osiągnięcie bardzo wysokiej szybkostrzelności.
Historia T249 Vigilante
T249 Vigilante był jednym z najbardziej zaawansowanych i spektakularnych projektów systemów przeciwlotniczych lat 60. XX wieku. Stworzony przez amerykańską firmę General Electric, miał być odpowiedzią na rozwijające się zagrożenia ze strony wrogich samolotów i śmigłowców. W czasach Zimnej Wojny kluczowe było posiadanie efektywnych systemów obrony przeciwlotniczej, a T249 miał stać się liderem w tej dziedzinie.
Projekt powstał jako część programu mającego na celu zastąpienie starszych systemów przeciwlotniczych, takich jak M42 Duster. W dobie, gdy odrzutowce zaczynały dominować na polu bitwy, a potrzeba szybkiego reagowania na ataki z powietrza stawała się coraz bardziej pilna, koncepcja wielolufowego karabinu o wysokiej szybkostrzelności wydawała się obiecująca. T249 miał być w stanie niszczyć szybkie i manewrowe cele powietrzne, takie jak myśliwce i śmigłowce.
Jego główną bronią była sześciolufowa armata kalibru 37 mm, która działała na zasadzie karabinu Gatlinga. Dzięki temu systemowi, Vigilante mógł osiągnąć niesamowitą szybkostrzelność – do 3000 pocisków na minutę. Armata była napędzana elektrycznie, a system zasilania pozwalał na prowadzenie ognia przez dłuższy czas bez przegrzewania się luf.
Oprócz potężnej broni, Vigilante był wyposażony w zaawansowany jak na swoje czasy system radarowy, który umożliwiał wykrywanie i śledzenie celów w trudnych warunkach bojowych. System kierowania ogniem miał za zadanie automatycznie namierzać cele i utrzymywać je w celowniku, co znacznie zwiększało skuteczność ognia przeciwlotniczego.
Główne dane techniczne:
- Kaliber: 37 mm
- Typ działa: Sześciolufowa armata Gatlinga
- Szybkostrzelność: Do 3000 pocisków na minutę
- Zasięg skuteczny: Około 3,7 km
- Podwozie: Czołg M113
- System kierowania ogniem: Radarowy
Zastosowanie i Powody Niewdrożenia
T249 Vigilante został zaprojektowany z myślą o ochronie wojsk lądowych przed atakami lotniczymi, szczególnie na niskim pułapie. Jednak, pomimo zaawansowanej technologii i imponującej siły ognia, projekt nigdy nie wszedł do masowej produkcji ani nie został wprowadzony do służby.
Głównym powodem była zmiana strategii obrony przeciwlotniczej. Wraz z postępem technologicznym i pojawieniem się pocisków rakietowych ziemia-powietrze, takich jak systemy Hawk i Nike, systemy artyleryjskie zaczęły być postrzegane jako mniej efektywne. Rakiety oferowały większy zasięg, precyzję i mogły zwalczać cele na wyższych pułapach, co sprawiło, że takie projekty jak T249 stały się przestarzałe już na etapie prototypów.
Ponadto, koszty produkcji i eksploatacji tak zaawansowanego systemu były wysokie, a jego mobilność, choć oparta na sprawdzonym podwoziu M113, nie dorównywała nowym pojazdom opancerzonym z systemami rakietowymi.
Ciekawostki:
- Rzadkość w Muzeach: Ze względu na to, że powstało jedynie kilka prototypów T249 Vigilante, jest to dziś prawdziwa rzadkość. Jeden z nielicznych zachowanych egzemplarzy znajduje się w Muzeum Uzbrojenia w Aberdeen w stanie Maryland, USA.
- Szybkostrzelność kontra Rakiety: Jednym z powodów, dla których T249 nie wszedł do służby, była zmiana koncepcji obrony przeciwlotniczej. W latach 60. i 70. rozwój technologii rakietowych sprawił, że systemy takie jak T249 stały się mniej potrzebne.
- Inspiracja dla Graczy i Entuzjastów: T249 Vigilante stał się inspiracją dla wielu twórców gier komputerowych i modelarzy wojskowych. Jego unikalny wygląd i potężne uzbrojenie często pojawiają się w grach o tematyce militarnej, choćby jako „superbroń” przeciwlotnicza.
- Nazwa „Vigilante”: Oznacza „strażnika” lub „mściciela” i odzwierciedlała przeznaczenie tego pojazdu – miał być on skutecznym strażnikiem pola bitwy, gotowym do natychmiastowego odpierania ataków z powietrza.
- System Amunicyjny: Działo Vigilante było wyposażone w zaawansowany system zasilania amunicją, zdolny do szybkiego przeładowywania i ciągłego strzelania. Magazyn amunicji miał pomieścić wystarczającą ilość pocisków, by prowadzić ogień przez dłuższy czas, co było niezwykle ważne w przypadku obrony przeciwlotniczej.
- Próby Poligonowe: T249 był testowany na poligonach wojskowych, gdzie udowodnił swoją skuteczność w zwalczaniu celów powietrznych. Mimo to, nawet pomyślne testy nie przekonały decydentów do wprowadzenia go do służby.
-
Obiekt-775, znany jako „Czołg Naleśnik”, to jedno z najciekawszych osiągnięć radzieckiej myśli inżynieryjnej. Dowiedz się, dlaczego projekt został porzucony, a technologia przetrwała w innych modelach.