Lata 20. i 30. XX wieku to złoty okres wyścigów lotniczych, w których państwa rywalizowały o dominację w aerodynamice i prędkości. Jednym z najbardziej prestiżowych turniejów był Schneider Trophy – zawody wodnosamolotów, które stały się poligonem doświadczalnym dla przyszłych samolotów wojskowych. W tej rywalizacji Supermarine S.6B zapisał się złotymi zgłoskami, zdobywając trofeum i ustanawiając rekord prędkości, który na lata uczynił go legendą.
Ewolucja Wyścigowego Demona
Supermarine S.6B był następcą modeli S.4, S.5 i S.6, zaprojektowanych przez genialnego R. J. Mitchella – tego samego inżyniera, który później stworzył Spitfire’a. Był to wodnosamolot wyścigowy, zbudowany specjalnie na potrzeby Schneider Trophy, którego celem było wyłonienie najszybszego wodnosamolotu na świecie.
Po zwycięstwie S.6 w 1929 roku Brytyjczycy mieli ogromną motywację, by obronić tytuł. Naprzeciw nich stanęli Włosi, rozwijający potężnego Macchi-Castoldi M.C.72, jednak to Brytyjczycy byli gotowi jako pierwsi.
Technologia i Osiągi – Czym Wyróżniał się S.6B?
- Silnik – Potężne Serce Maszyny
Supermarine S.6B był napędzany przez Rolls-Royce R, czyli wzmocnioną wersję silnika V-12 o pojemności 37 litrów. O ile S.6 miał moc około 1900 KM, o tyle w S.6B moc zwiększono do 2350 KM. Było to możliwe dzięki ulepszeniu chłodzenia i dodaniu nowoczesnego systemu paliwowego. - Aerodynamika – Smukłość i Minimalny Opór
Kadłub S.6B został zaprojektowany z myślą o jak najmniejszym oporze aerodynamicznym. Chłodnice paliwa i oleju umieszczono w pływakach, co pozwoliło zmniejszyć powierzchnię czołową maszyny. Dzięki temu samolot mógł osiągnąć niespotykane wcześniej prędkości. - Rekord Prędkości – Nieosiągalna Bariera
13 września 1931 roku Supermarine S.6B osiągnął 655,8 km/h (407,5 mph), bijąc dotychczasowe rekordy i zapewniając Wielkiej Brytanii trzecie zwycięstwo z rzędu w Schneider Trophy. To oznaczało, że trofeum na zawsze przypadło Brytyjczykom i nie musieli już bronić tytułu w kolejnych edycjach.
Dodatkowo, 29 września 1931 r., S.6B ustanowił kolejny rekord, osiągając 682,4 km/h (423,8 mph) w locie poziomym. Był to najwyższy wynik dla tłokowego wodnosamolotu do 1934 roku, kiedy to M.C.72 pobił ten wynik.
Schneider Trophy – Najbardziej Prestiżowy Wyścig Lotniczy
Schneider Trophy to zawody organizowane od 1913 roku, których celem było wyłonienie najszybszego wodnosamolotu. Początkowo rywalizowały głównie Francja, Wielka Brytania i Włochy, ale z biegiem lat konkurencja stawała się coraz bardziej zacięta. Nagrodą było nie tylko prestiżowe trofeum, ale także rozwój technologii lotniczej, która miała później ogromne znaczenie w lotnictwie wojskowym.
Supermarine S.6B i Triumf w 1931 Roku
Supermarine S.6B został zbudowany specjalnie na zawody Schneider Trophy w 1931 roku. Po wcześniejszych zwycięstwach Brytyjczyków w 1927 i 1929 roku, triumf w 1931 oznaczał, że Wielka Brytania zdobyła trofeum na stałe.
13 września 1931 roku S.6B pilotowany przez Johna Boothmana przeleciał wyznaczoną trasę nad cieśniną Solent z rekordową prędkością 655,8 km/h (407,5 mph), deklasując konkurencję i zapewniając Brytyjczykom zwycięstwo.
Dwa tygodnie później, 29 września, samolot ustanowił światowy rekord prędkości, osiągając 682,4 km/h (423,8 mph). Był to przełomowy moment w historii Schneider Trophy, który zapisał S.6B na kartach historii lotnictwa.
S.6B kontra Najgroźniejsi Rywale
Supermarine S.6B był absolutnym mistrzem swoich czasów, ale nie był jedynym samolotem, który walczył o rekordy. Włosi z Macchi-Castoldi M.C.72 nie poddali się i w 1934 roku pobili wynik Brytyjczyków, osiągając 709,2 km/h. Mimo to, S.6B na zawsze pozostał ikoną Schneider Trophy i symbolem brytyjskiej dominacji w wyścigach lotniczych.
Poza włoską konkurencją, w Schneider Trophy brały udział także wcześniejsze maszyny, jak amerykański Curtiss R3C-2, który w 1925 roku osiągnął prędkość 374 km/h. W porównaniu do S.6B, była to jednak zupełnie inna klasa osiągów.
Jak Wyścigowy Demon Stworzył Legendę?
S.6B nie tylko zdobył trofeum, ale także dostarczył cennych doświadczeń inżynierom Supermarine, które później wykorzystano przy budowie Spitfire’a. Smukły kadłub, zaawansowana aerodynamika i mocne silniki Rolls-Royce były fundamentem dla myśliwca, który podczas II wojny światowej stał się ikoną brytyjskiego lotnictwa.
Dlaczego S.6B Nie Latał Dłużej?
Po zwycięstwie w Schneider Trophy rozwój wodnosamolotów wyścigowych zaczął tracić na znaczeniu. Lotnictwo przenosiło się w kierunku samolotów lądowych, a doświadczenia z S.6B wykorzystano do budowy szybszych i bardziej zaawansowanych maszyn wojskowych. Włosi jeszcze próbowali rywalizować z M.C.72, ale Schneider Trophy dobiegło końca i świat skupił się na nadchodzącej wojnie.
Dziedzictwo Supermarine S.6B
Dziś Supermarine S.6B można podziwiać w Science Museum w Londynie, gdzie stoi jako symbol brytyjskiej dominacji w Schneider Trophy i początek ery Spitfire’a. Jego rekordy przeszły do historii, a historia jego konstrukcji inspiruje inżynierów do dziś.
Podsumowanie
Supermarine S.6B to więcej niż tylko zwycięzca wyścigów – to kamień milowy w historii lotnictwa, który przyczynił się do rozwoju najsłynniejszego myśliwca II wojny światowej. Chociaż M.C.72 ostatecznie pobił jego rekord, to właśnie S.6B zapewnił Wielkiej Brytanii miejsce w historii lotniczej rywalizacji. 🚀
-
Dwa połączone silniki V-12, 3100 KM i prędkość ponad 700 km/h! Macchi-Castoldi M.C.72 to wodnosamolot, który do dziś jest najszybszy w swojej klasie. Poznaj sekrety tej inżynieryjnej bestii!